"Moeke begon en ik ga verder.."
Moeke (mijn schoonmoeder) vraagt mij of ze iets voor de baby mag haken. "Ja hoor, ik wil wel heel graag een mooie boxkleed. Eentje die mooi in de woonkamer past." vertelde ik haar. Met de kleuren van de woonkamer is zij op wolletjes jacht gegaan en heeft een mooie combi van taupe, gebroken wit en petrol uitgezocht. Perfect voor in de woonkamer. Het resultaat is hierboven te zien, fantastisch!
"Ja, dat is niet zo moeilijk hoor! Dat kan jij ook wel" zegt ze. Ze leert me de steken en thuis ga ik druk aan de gang met kleine vierkantjes haken. Net als elk projectje dat ik start heeft ook dit geen resultaat (zucht). Een doos voor wolletjes, want ja als ik aan iets begin moet ik van alles wat op voorraad hebben... en doe er vervolgens,...ehm,.. niets mee (zucht).
In mijn vorige blog schreef ik hoe de vriendin van mijn neef (Madelief) mij vroeg te helpen bij het maken van een boxkleed. Tada! Nu kon ik dan eindelijk de techniek die ik van Moeke had geleerd toepassen, Dit is fantastich! Het resultaat was super om te zien en het begon te jeuken. Ik wou meer maken, alleen onze Mautie had niets meer nodig, dus ik startte een instagram pagina. In de hoop dat andere mensen net zo enthousiast zouden worden en mij nieuwe projectjes zouden opleveren. Voor een pagina heb je ook een naam nodig en gebruikte onze dochter als inspiratie, want mede door haar ben ik zo druk aan de gang gegaan. Alle gemaakte dingen had ik geüpload en al gauw kreeg ik leuke reacties en complimenten.
In januari 2017 kwam ik thuis te zitten met PTSS, en al gauw kwam meneertje "depressief" te voorschijn. Die stomme netflix had ik inmiddels wel weer gezien, slapen en rusten was ook al niet voor mij weggelegd. De heftige opstart van de medicatie met psychoses hielp ook niet mee. Ik moest mijn negative energie die ik had omzetten in iets positiefs. Aangezien het een baby boom was ben ik alle zwangeren om mij heen gaan vragen of ik voor hun iets mocht maken. Onze nicht Inge wou wel graag een kleedje voor in de kinderwagen, nou fantastisch! Ik kon weer lekker aan de slag. Ook ons nichtje Joreen wou wel graag een handgehaakte chevron boxkleed (een golven patroon). Super leuk, want dat had ik nog niet eerder gemaakt! Aan de hand van hun ideeën en wensen ging ik aan de slag. Het was een win-win situatie, zij kregen een uniek kraamkado en ik was lekker bezig. Een perfecte oplossing om de nare periode een leuke wending te geven. Dat was dus het begin van Mauties Mama!
Mama kwam mij vaak ondersteunen op mijn mamadagen en vroeg mij waarom ik niet ging naaien, want dan kon ik wel afwisselen met het haken. "pff, Ik kan niet naaien" antwoordde ik. "Ik leer je het wel" zei ze, waarop ze de dag erna parmantig met haar naaimachine aan kwam zetten. BOEM.. daar stond het dan in de woonkamer op de eettafel. Samen zijn we op zoek gegaan naar stofjes, want ik had geen idee wat goede kwaliteit was en wat ik überhaupt voor stof nodig had. Ze leerde mij het verschil tussen tricot en katoen en wat je hiermee zou kunnen maken. Ondanks dat tricot niet het makkelijkste stofje is om mee te beginnen ging ik toch eigenwijs voor tricot. De dagen erop kreeg ik dus een snelle naailes van mijn moeder. Ze legde de basics uit van een patroontekenen, recht stikken en afwerken. En zo maakte ik mijn eerste rokje, waar ik heel trots op ben.
Heel erg bedankt voor het lezen van mijn blog!
Lieve groetjes,
Daniëlle
